Historia - fakty, interpretacje, Kaczyzm

Kaczyzm: kalendarium – rok 1992

Autor: Marek Ścisły • 7 lutego 2017 • Możliwość komentowania Kaczyzm: kalendarium – rok 1992 została wyłączona

1992
05.03.	Klub PC podjął uchwałę zakazującą parlamentarzystom tej partii uczestnictwa w spotkaniu „frakcji chadeckiej” zaplanowanym na niedzielę – 08.03.1992r.
08.03.	140 zwolenników opozycyjnej wobec Jarosława Kaczyńskiego „frakcji chadeckiej” Porozumienia Centrum zebrało się w Warszawie na Forum Myśli Chrześcijańsko-Demokratycznej. Spotkanie odbyło się, choć Kaczyński w specjalnym piśmie rozesłanym do terenowych struktur partii wezwał do jego zbojkotowania. Na spotkaniu „chadeków” pojawiło się 7 (spośród 42) posłów Centrum, a wśród nich Przemysław Hniedziewicz, Andrzej Anusz i Piotr Wójcik. Chadecy chcieliby, aby PC jednoznacznie poparło rząd Olszewskiego i jest przeciwne rozmowom z UD na temat jej wejścia do rządu. Kaczyńscy natomiast chcieliby dogadać się z Unia, a do Olszewskiego zaczęli mieć stosunek krytyczny. Chadecy zarzucili też Kaczyńskim zamordyzm, gwałt na demokracji wewnątrzpartyjnej i nieliczenie się z opiniami członków partii.
11.03.	18-osobowy Zarząd Główny PC, będący organem wykonawczym partii, stwierdził iż zebranie „frakcji chadeckiej” miało charakter rozłamowy. Zarząd udzielił (12 głosami do 6) poparcia Jarosławowi Kaczyńskiemu w jego sporze z „chadekami” i upoważnił go do kontynuowania działań zmierzających do rozszerzenia koalicji rządowej.
26.03.	Parlamentarny Klub Porozumienia Centrum zobowiązał w środę czterech posłów z tzw. frakcji chadeckiej (Andrzeja Anusza, Kazimierza Barczyka, Andrzeja Kostarczyka i Piotra Wójcika) do powstrzymania się od udziału w posiedzeniach klubu przez trzy miesiące. Trzem innym parlamentarzystom udzielono ostrzeżenia. Za decyzją było 27 osób, przeciw 13, jedna się wstrzymała. Kaczyński powiedział potem dziennikarzom, że bardziej surowe ukaranie członków frakcji nie było możliwe bez złamania statutu partii. Andrzej Anusz oświadczył natomiast, że „chadecy” nie zastosują się do decyzji kolegów i nadał będą przychodzić na posiedzenia klubu.
06.04.	Naczelna Rada Polityczna PC przyjęła (większością kilku głosów) projekt Kaczyńskiego, z którego wynikało, że koalicja powinna zostać rozszerzona o Unię Demokratyczną, Kongres Liberalno Demokraty i Polski Program Gospodarczy. „Frakcja chadecka” zaproponowała, by PC poparło koalicję utworzoną w piątek przez ZChN, PSI, POL. Około 30 zwolenników „chadeckiej” frakcji Porozumienia Centrum opuściło demonstracyjnie posiedzenie Naczelnej Rady Politycznej PC, gdy Jarosław Kaczyński odmówił poddania pod głosowanie zgłoszonego przez nich projektu uchwały w sprawie koalicji rządowej.
13-16.04.	Premier Jan Olszewski z wizytą w Waszyngtonie, gdzie porusza sprawę członkostwa Polski w NATO. Prezydent George Bush (starszy) kończy obraźliwym pouczeniem: „Słuchajcie mojego ambasadora w Warszawie, on wam dobrze poradzi co macie robić”. Ówczesny Ambasador Stanów Zjednoczonych przez następne miesiące wzywał do siebie polityków na kolację i kazał im się opowiadać.
19.06.	Trybunał Konstytucyjny w Orzeczeniu z dnia 19 czerwca 1992 r., sygn. akt U 6/92 (OTK 1992, poz. 13) stwierdził niezgodność „uchwały lustracyjnej” z: – art. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1952 r. (w ujęciu z 1992 r.) przez naruszenie zasady demokratycznego państwa prawnego, a w szczególności przez niezapewnienie ochrony praw osoby ludzkiej i dopuszczenie do naruszenia jej godności, powodując tym samym niezgodność z art. 23 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380) i art. 17 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, otwartego do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167), – art. 1, art. 2 zdanie pierwsze oraz art. 23 ust. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez naruszenie zasady demokratycznego państwa prawnego, i zasady demokracji przedstawicielskiej, art. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez nałożenie na Ministra Spraw Wewnętrznych w drodze pozaustawowej obowiązku wkroczenia w sferę praw obywateli, a nadto przez nałożenie na Ministra Spraw Wewnętrznych obowiązku działania naruszającego obowiązujące ustawy, – art. 12 Ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. z 1990 r. Nr 30, poz. 180) oraz art. 21 Ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 1990 r. Nr 30, poz. 179) przez nałożenie na Ministra Spraw Wewnętrznych w drodze uchwały obowiązku udzielania informacji, o których mowa w tych przepisach, – art. 5 Ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej (Dz. U. z 1982 r. Nr 40, poz. 271 z późn. zm.) przez stworzenie Ministrowi Spraw Wewnętrznych pozaustawowej podstawy kompetencyjnej zwalniającej go z obowiązku przestrzegania ustawy.
03.07.	Rozpoczęły się negocjacje dot. budowy koalicji wspierającej nowy rząd z premierem Hanną Suchocką. Kierownictwo PC zgłasza, aby Adam Glapiński pozostał na stanowisku ministra współpracy gospodarczej z zagranicą. Zdecydowanie sprzeciwia się temu mała koalicja (UD, KLD i PPG), która źle ocenia jego dotychczasowe poczynania, m.in. wprowadzenie kontyngentu na paliwa. Po odrzuceniu tej propozycji, Jarosław Kaczyński zgłasza propozycję objęcia przez Glapińskiego stanowiska wicepremiera. I ten pomysł został odrzucony przez koalicjantów. Partii Kaczyńskiego zaproponowano aż 5 tek ministrów, przy jedynie 31 posłach (po odejściu posłów popierających Olszewskiego). Mimo to Kaczyński twierdzi, że PC było marginalizowane.
.09.	Jarosław Kaczyński stawia 13 postulatów, po spełnieniu których Porozumienie Centrum może wejść do koalicji wspierającej rząd Hanny Suchockiej. Jednym z nich jest wciąż objęcie przez Adama Glapińskiego teki ministra ds współpracy gospodarczej z zagranicą.

← Kaczyzm: kalendarium – rok 1991

Kaczyzm: kalendarium – rok 1993 →