No własnie!

W najbliższym naszym rozważaniom model można zdefiniować jako schemat, konstrukcję lub opis ukazujący budowę, działanie, cechy i zależności jakiegoś zjawiska lub obiektu [Słownik Języka Polskiego].

Inaczej, za model można uznać układ upraszczający rzeczywistą sytuację fizyczną, ale pomyślany jednak tak, by zawierał wszystkie najistotniejsze cechy tejże rzeczywistości (obiektu czy wręcz systemu rzeczywistego). Wprowadza się go dla uproszczenia i wielokrotnego zastosowania.

Model ma poniekąd cechy formalne, a na pewno porządkowe.

W zasadzie w każdej dziedzinie życia spotykamy modele. Mówimy o modelach np. humanistycznych, biznesowych, ekonometrycznych, programowania matematycznego, statystycznych, wzorniczych itd. A w końcu – w interesującym nas temacie – mówimy o modelu danych przestrzennych, czy szerzej informacji mającej odniesienie do przestrzeni.

[wymaga uzupełnienia…]

I właśnie taki model danych przestrzennych może być przedstawiony również przy pomocy UML.

Model zapisany w UML-u jest abstrakcyjnym przedstawieniem tejże sytuacji. Przymiotnik „abstrakcyjny” nie oznacza jednak: niezwiązany z życiem, z rzeczywistością (jak abstrakcja jest definiowana w „Słowniku wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych” Kopalińskiego), ale raczej opisuje pewne uogólnienie, pomijanie danych (informacji) nieistotnych dla przedstawianego zagadnienia [Parzyński, Z., 2013].

Jak to zrobić? O tym już od części czwartej.

Źródła:

Słownik Języka Polskiego, PWN, wersja internetowa: https://sjp.pwn.pl/sjp/model;2484153.html
Parzyński Zenon, Chojka Agnieszka, Infrastruktura Informacji Przestrzennej w UML, Geodeta Wydawnictwo, Warszawa, 2013